Eski Survivor Şampiyonu Avatar Atakan Yürekleri Sızlatan Bir İtirafta Bulundu: ”Babam Eve Gelsin İstemezdim”

Aranızda Avatar lakabıyla bilinen Çağan Atakan Arslan’ı tanımayan kalmamıştır. İzleyenleri ekran başına kilitleyen Survivor yarışmasının sevilen isimlerinden oldu kendisi.

İlk kez 2016 yılında Survivor’a katılan Avatar Atakan o yıl şampiyonluğun da sahibi olmuştu. Akabinde 2019 döneminde yayınlanan Survivor’a katılmıştı.

2021 yılında düzenlenen Survivor Exxen Cup yarışmasında 3. olan ünlü sporcu 2022 Survivor All Star’da ise 9. olarak adaya veda etmişti.

Dövüş sporlarıyla ismini duyurmayı başaran Avatar Atakan, ekranların sevilen isimlerinden biri oldu. Farklı üretimlerle karşımıza çıkan Avatar Atakan’ın büyük bir hayran kitlesi de var.

Başarılı sporcu, 2017 yılında Star Tv ekranlarında yayınlanan Söz dizisinde canlandırdığı ”Üsteğmen Zafer Yaman” karakteriyle oldukça dikkat çekmişti.

Sosyal medya paylaşımlarıyla ön plana çıkan Avatar Atakan aile hayatına dair sıkça paylaşım yapıyor. Avatar Atakan, Serap Korkmaz ile olan evliliğinden dünyaya gelen oğlu Leon Aslan Arslan’la olan fotoğraflarıyla beğeni topluyor.

Katarsis programında Uzman Psikolog ve muharrir Gökhan Çınar’ın bu haftaki konuğu Avatar Atakan oldu.

Özel hayatına dair bilinmeyenleri ve hayatının kırılma noktalarını anlatan Avatar Atakan, epeyce sıkıntı bir çocukluk geçirdiğinden bahsetti.

Ünlü atletin anlattıkları izleyenlerin içini sızlattı diyebiliriz. Çocukluğunun sevgisizlikle geçtiğini lisana getiren Avatar Atakan konuşurken duygusal anlar yaşadı.

İkinci defa baba olma heyecanını yaşayacak olan Avatar Atakan’ın anlattıkları ise şu şekildeydi:

“Beni kurtaran ve yok olmamı engelleyen şey spordu. Bir şeylerden kaçmaya kurtulmaya ve başka yerlere atmaya inanç olması gerekiyor şampiyonluğu yakalaması için. Benim doğup büyüdüğüm yerdeki arkadaşlarımın yarısı ya madde bağımlısı ya cezaevinde yada bu tarz işlerle ilgileniyor. ”

”Bunun bedelini fazlasıyla ödedim sıfır noktasından yine sıfır noktasına geldim. Hayat herkese nazik davranmıyor bize de davranmadığı gibi.’

“Kadıköy’de doğdum. Çocukluğumda 7 yaşından sonraki pek sarmadı. Hem babaannem dedemlerle, hem de annemlerle beraber büyüdüm. Hatırladığım şeyler genelde şiddetle kavga gürültüyle alakalı. Şiddetle alakalı sevgisizlikle alakalıydı. Evde mutlu bir an pek hatırlamıyorum. Bunlar bende hep travma olarak kaldı. ‘Sofrada niçin tuz yok’ diye annem dayak yer.”

”Yüksek şiddetin olduğu bir ailede büyüdüm. Babamla görüşmüyorum, iyi diyemeyeceğim. Çok uzun süre sonra bir kere görüştüm o zaman ağlamıştım ama sonra yine o hissiyat kayboldu. Belki bir insanla beraber büyümeniz gerekiyor, bu olmayınca o sıradan bir insan gibi oluyor.”

“Anne baba olana ehliyet verilmeli yoksa biz travmalarla dolu bir toplumuz. Babam eve gelsin istemezdim, seyahate giderdi dönsün istemezdim. Annemi de yıllar sonra gördüm.”

”Ben gittim bir gün Anneler Günü’nde. Merak ettim bu kadar yıldır görüşmemiz neler oluyor diye. His boşalması yaşadım çok ağladım. Güya ona da kendime de haksızlık yapıldığını düşündüm o an. 2-3 saat ağlamışımdır neden bu türlü oldu diye. Kendimi bir yabancı yanında hissettim, bir boşluk benim için çok bir şey hissetmiyorum. Memnun bir aile içinde büyümüş olsam öbür şeyler olabilirdi, farklı hissedebilirdim kendimi.’

Sizin husus hakkındaki niyetleriniz nelerdir?

Buyurun yorumlara…